- czołowy przedstawiciel licznej rodziny o tradycjach artystycznych zasłynął przede wszystkim z pełnych rozmachu cyklu fresków, które słusznie zasłużyły na pochwałę Vasariego. Sceny malowideł rozgrywają się na wiernie oddanym tle architektury Florencji, są pełne realiów współczesnego życia, postacie biblijne mają rysy fundatorów, znanych ludzi, członków rodziny malarza.
Inwencji Ghirlandaia florenckie malarstwo zawdzięczało nowy motyw dekoracyjny: girlandę, upamiętnioną w nadanym mu przydomku.
Wspólnie z Peruginem i Botticellim studiował w pracowni Verrocchia, jednak od początku lat 70. XV wieku samodzielnie rozwijał działalność artystyczną. Ułatwiło mu ją poparcie ze strony rodziny Vespuccich, dla której wykonał liczne freski we florenckim kościele Ognissanti (Św. Hieronim w pracowni, 1480) i Ostatnią Wieczerzę w refektarzu przykościelnego klasztoru:
.jpg)
W 1475 roku wykonał fresk w kolegiacie San Gimignano w Sienie, poświęcony życiu św. Finy:
W 1481 roku wyjechał do Rzymu, gdzie stworzył dwa freski w Kaplicy Sykstyńskiej (Powołanie Apostołów 1481-84). Prestiż owego zlecenia szybko przyniósł mu liczne zamówienia, jakie otrzymał po powrocie do Florencji:
Zlecono mu wówczas ozdobienie Sali dei Gigli w Palazzo Vecchio (1483):
Także wykonał nastawę ołtarzową w kaplicy Sassettich w kościele Santa Trinita (Pokłon pasterzy, 1485) i wykonanie malowideł ściennych (Życie św. Franciszka, 1482-85):
Na zamówienie Giovanniego Tornabuoni ozdobił freskami prezbiterium kościoła Santa Maria Novella (Żywot Marii, Żywot św. Jana Chrzciciela) w latach 1485-90, umieszczonymi we wnętrzach mieszczańskiego florenckiego domu, oraz chór tego kościoła. W pracę nad tym ostatnim dziełem zaangażowała się pracownia artysty, w której naukę rozpoczął Michał Anioł.
Rękę mistrza można rozpoznać w godnych uwagi nastawach ołtarzowych, m.in. Świętobliwej rozmowie, znajdującej się we florenckim Ospedale degli Innocenti (1488):
A także realistycznych portretach (Starzec z wnukiem, 1488):
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz