Twórczość Leonarda rozwijała się w czasach rozkwitu XV-wiecznego humanizmu oraz nowej, renesansowej koncepcji świata i człowieka. Malarstwo, uznawane przez artystę za "najdoskonalszą z nauk", stanowiło zarazem środek wyrazu i narzędzie analizy, otwierając się na nieznane dotąd horyzonty twórcze.
Artysta kształcił się we Florencji, a pracowni Andrea del Verocchio, a pod wpływem nabytych tam doświadczeń zainteresował się rozmaitymi technikami artystycznymi, wprawiając się głównie w rysunku.
Zwiastowanie, 1472-75 (wspólnie ze swoim mistrzem);
Przez pewien czas był współpracownikiem Verocchia, po czym rozpoczął samodzielną działalność, przejawiając upodobanie do ujęć portretowych i obserwacji natury.
Portret Ginewry de' Benci, 1474-78
Rewers;
Madonna Benois, c. 1478
Madonna z goździkiem, 1478-80
Św. Hieronim, c. 1480
W 1482 roku w wieku 30 lat, opuścił Florencję Wawrzyńca Wspaniałego i udał się na dwór Ludovica Sforzy, zwanego Il Moro, w Mediolanie.
Adoracja Magów, 1481-82
Lombardia, w której Leonardo spędził w sumie 25 lat, stała się rodzajem ogromnego "laboratorium", zapewniającego artyście twórczą atmosferę, intelektualnych rozmówców, prestiżowe zlecenia i dobrobyt. Na dorobek artysty zainteresowanego rozmaitymi dziedzinami składają się dzieła malarskie oraz tzw. kodeksy, czyli zeszyty zapełnione notatkami i rysunkami.
Podczas pierwszego pobytu w Mediolanie Leonardo namalował obraz ołtarzowy Madonna wśród skał (rozpoczęty w 1483) oraz fresk z przedstawieniem Ostatniej wieczerzy (1494-98).
,+1483-90.jpg)
Madonna wśród skał, 1483-86
Madonna wśród skał, 1495-1508
Portret Cecylii Gallerani (Dama z Łasiczką), 1483-90
Portret muzyka, 1490
La belle Ferroničre, ok. 1490
Madonna Litta, c. 1490-91
W 1494 roku książę Ludovico il Moro postanowił zmienić kościół dominikanów Santa Maria delle Grazie we własne mauzoleum, zlecając rozbudowę obiektu Bramantemu, a Leonardowi udekorowanie ściany refektarza freskiem ukazującym Ostatnią Wieczerzę i zwieńczonym herbami rodu Sforzów. Artysta zastosował technikę inną od fresku, która zapewniała większą trwałość malowidła, ale zarazem zmuszała malarza do szybkiego nanoszenia farb na tynk. Dzieło zostało ukończone w 1498 roku, wkrótce jednak uległo zniszczeniu i wielokrotnie poddawane było renowacji.
Ostatnia wieczerza, 1498
Dekoracja sklepienia, 1496-98; fresk w Sala delle Asse, Castello Sforzesco w Mediolanie;
Człowiek witruwiański, ok. 1492.
Mona Lisa (La Gioconda) ok. 1503-1505;
Po zajęciu Mediolanu przez Francuzów, artysta przeniósł się do Wenecji. Powróciwszy do Florencji, podjął rywalizację z Michałem Aniołem, tworząc niezachowane malowidło ścienne ze sceną Bitwy pod Anghari w Palazzo Vecchio.
Bitwa pod Anghiari, 1503-05:
Studia jeźdźców;
Studia koni;
Detal;
Detal;
W 1506 roku powrócił do Mediolanu, gdzie ukończył obraz Święta Anna Samotrzecia.
W 1513 roku na zaproszenie króla Franciszka I udał się do Francji, zabierając ze sobą kilka obrazów oraz setki rysunków opatrzonych notatkami.
Zamieszkał w Amboise w otoczeniu niewielkiej grupy uczniów.
Św. Anna Samotrzecia, c. 1510
Popiersie Flory, 1510s
W 1513 roku na zaproszenie króla Franciszka I udał się do Francji, zabierając ze sobą kilka obrazów oraz setki rysunków opatrzonych notatkami.
Bachus, 1510-15
Św. Jan Chrzciciel, 1513-16
Pomnik konny, 1516-19
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz