Historyczno-sztucznie: 53. Benevenuto Cellini

urodzony w 1500 we Florencji, zmarł w 1571 we Florencji – rzeźbiarz, złotnik, pisarz i medalier florencki, manierysta.

Miał bardzo barwne i burzliwe życie, które spisał (Benvenuta Celliniego żywot własny spisany przez niego samego). Wiele podróżował, kilkakrotnie przebywał w m.in. Rzymie, Florencji, Mantui, Neapolu i Padwie.

Okres jego twórczości można podzielić na trzy okresy:

1) Praca w Rzymie. Nie przetrwały prace z tego okresu, prócz kilku medali i monet:

Klemens VII, 1520 - srebro

Alessandro de Medici, 1535

Medalion z Ledą z łabędziem, ok. 1520

2) Wyjazd do Francji (1540-45):

Wyjechał do Paryża, gdzie pozostawał w służbie króla Franciszka I. Wykonał dla niego arcydzieło sztuki jubilerskiej – złotą solniczkę (1540-1543, dziś w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu) oraz płaskorzeźbę do zamku w Fontainebleau, tzw. Nimfę z Fontainebleau (1543, dziś w Luwrze);

Franciszek I, 1537.

3) Florencja.

Pozostałą część życia spędził w służbie Cosimo I de Medici i w tym okresie tworzył rzeźby o dużej skali. Głównie w brązie, ale też i marmurze. Jego Perseusz z głową Meduzy (1557), będący majstersztykiem sztuki odlewniczej, został ustawiony w Loggi dei Lanzi we Florencji:

Wersja z lat 1540:

Jego inne rzeźby to m.in. Apollo i Hiacynt, Narcyz (oba zarówno w Bargello, Florencja ) i krucyfiks (Escorial, niedaleko Madrytu), wszystko w marmurze. Jego portrety, dwa popiersia: Bindo Altoviti (Gardner Museum, Boston) i Cosimo I (Bargello), są w brązie.