6. Luboradz

Choć pogoda była niezbyt sprzyjająca - mgły i zimny, listopadowy poranek dały mocno w kość - trzeba było się wybrać na rekonesans do Luboradza, w ramach pracy, jaką przyszło mi pisać na zajęcia.

Przy okazji odwiedziłam jeszcze trzy inne pałace, także stopniowo raz na tydzień coś dodam ;)

Trochę historii - w miejscu, w którym dziś stoi pałac istniał wcześniej dwór obronny wybudowany w XVI wieku. Jego fundatorami była rodzina von Block lub von Ziedlitz. Od 1560 roku była to już rodzina von Block.

W roku 1653 dobra wykupił Otto von Nostitz i przebudował posiadłość w stylu barokowym. Syn owego Otta - Christopher miał być wielkim miłośnikiem ksiąg i zbieraczem dzieł sztuki. Wykształcony, znający płynnie j. francuski, obowiązujący na modnych dworach ówczesnej Europy, odbył w latach 1667-69 podróż po Austrii, Wirtembergii, Alzacji, Francji i Włoszech. Sam był jednym z najzagorzalszych stronników habsburskich na Śląsku, należał do rzędu nowej katolickiej arystokracji austryjacko-niemieckiej, sprowadzonej z południa, która w dużej części składała się z wynagradzanych sowicie przez cesarza wojskowych, obdarowywanych następnie posiadłościami na Śląsku, niekiedy skonfiskowanymi szlachcie protestanckiej.

Od 1680 r. rozpoczął on, trwającą przeszło 20 lat, rozbudowę i modernizację ojcowskiego pałacu. 

Sprowadził włoskiego architekta i sztukatora Antonia Domenica Rossiego, który wybudował nową, jedną z najwcześniejszych na tym terenie, eliptyczną kaplicę na miejscu starej, zastępczej, znajdującej się w jednym z pokojów pałacowych. Została ukończona jesienią 1681 r. i poświęcona kilka miesięcy później, w 34 urodziny hrabiego. Wraz z kaplicą dobudowano też skrzydło, do którego przylegała. Rossi przebywał w Luboradzu 6 lat, przypuszczalnie do 1686 r. i brał udział w innych pracach budowlanych: przypisuje mu się autorstwo dwóch portali skrzydła północnego i sztukaterie pawilonu myśliwskiego.

W roku 1807 podczas wojny pałac został splądrowany. W 1878 Ernestine von Nostitz-Rokitnitz wyszła za Engelharda Dietricha - hrabiego von Wolkenstein, barona von Trostburg und Neuhaus i majątek przeszedł w ręce tej rodziny - pozostali w pałacu do 1945 roku. Po 1945 roku majątek upaństwowiono. W latach 1961-63 był remontowany.

Teraz należy do prywatnego właściciela, z tego, czego się dowiedziałam od mieszkańców prace zostały 

wstrzymane w 2005 roku. W zeszłym roku jednak wyremontowano dach. Co dzieje się w środku? 

Nie mam pojęcia, mimo najszerszych chęci nie udało mi się dostać do środka.

Zdjęcia z 1938 roku:

I zdjęcia z dzisiejszego wypadu:

Zegar słoneczny

Na dzień dzisiejszy tak to właśnie wygląda. Może któregoś dnia edytuję post i dodam zdjęcia z wnętrza (mi nie udało się wejść, ale znalazłam kilka interesujących zdjęć). 

Do napisania!